lunes, 9 de mayo de 2011

7anys. Nou de maig.

Et necessite. Et trobe a faltar a rabiar. T'estime.
Gracies per haver cuidat de mi durant els once primers anys de la meva vida i haver-me convertit en qui soc avui.
Breu i clar, no hi ha res mes a dir.

sábado, 7 de mayo de 2011

Todos hablamos mucho cuando nos cuentan cosas parecidas que les ocurre a otras personas. No sé por qué, pero nunca pensamos que puede sucedernos a nosotros y, en cambio, el dia menos pensado.. pam! te toca a ti, como si te hubieras traído mala suerte tú sola. Tienes que arreglar cuentas con tu orgullo y tus ganas de seguir con él.. Pero que coñazo! Siempre he sido una negada en matematicas. Y ademas, en el amor no existen ecuaciones ni operaciones.. No existe el contable de los sentimientos o el asesor financiero del amor. ¿Que ocurre, que hay que pagar un impuesto para ser feliz? Si fuera verdad, lo pagaría a gusto... Lo peor de todo es que le echo de menos..  Me acuerdo de esa noche, esos besos... La canción que sonaba justo en ese momento, la que me cantó haciendo el tonto y que yo no había oído jamás. Recuerdo que al día siguiente me dio un cd de ese grupo, todavía lo conservo. Cometí un error, el error mas grande que he cometido en mi vida. Cometí el error de no ignorar a mi orgullo y pedirle que regresara, que me había equivocado, que lo quería aquí, conmigo. Era una promesa. ¿Tan dificil era mantenerla?